Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

faciei N F

  • 1 faciēs

        faciēs acc. em, abl. ē, nom. and acc plur. ēs    [1 FAC-], appearance, form, figure, shape, build: decora (equorum), H.: faciem mutatus et ora, V.: parentis Anchisae, shade, V.: longa quibus facies ovis erit, H.: Adparent dirae facies, apparitious, V.: verte omnīs tete in facies, i. e. try every expedient, V.— A face, visage, countenance, look: non novi hominis faciem, know by sight, T.: egregia, of rare beauty, T.: insignis facie, V.: faciem eius ignorare, S.: in facie voltuque vecordia inerat, S.: mea laudata, beauty, O.: adfers faciem novam: (nymphe) Rara facie, O.: nec faciem litore demovet, H.: rectā facie loqui, boldly, Iu.: (volucris) armata, beaked, O. — Fig., external form, look, condition, appearance, aspect: senatus faciem secum attulerat P. R.: contra belli faciem, as if there were no war, S.: publici consilii facie, pretext, Ta.: urbis, S.: maris, V.: noctis, O.: arbos faciem simillima lauro, V. — A kind, sort, class: Quae scelerum facies? V.: laborum, V.: scelerum, V.: pugnae, Ta.
    * * *
    shape, face, look; presence, appearance; beauty; achievement

    Latin-English dictionary > faciēs

  • 2 accedo

    ac-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. ( perf. sync., accēstis, Verg. A. 1, 201), to go or come to or near, to approach (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., constr. with ad, in, the local adverbs, the acc., dat., infin., or absol.
    (α).
    With ad:

    accedam ad hominem,

    Plaut. Mil. 2, 6, 14; so,

    ad aedīs,

    id. Amph. 1, 1, 108:

    ad flammam,

    Ter. Andr. 1, 1, 103:

    omnīs ad aras,

    to beset every altar, Lucr. 5, 1199:

    ad oppidum,

    Caes. B. G. 2, 13:

    ad ludos,

    Cic. Pis. 27, 65:

    ad Caesarem supplex,

    id. Fam. 4, 4, 3: ad manum, to come to their hands (of fishes), id. Att. 2, 1, 7:

    ad Aquinum,

    id. Phil. 2, 41, 106; so,

    ad Heracleam,

    id. Verr. 2, 5, 49, § 129.— Impers.:

    ad eas (oleas) cum accederetur,

    Cic. Caecin. 8, 22.—
    (β).
    With in:

    ne in aedīs accederes,

    Cic. Caecin. 13, 36:

    in senatum,

    id. Att. 7, 4, 1:

    in Macedoniam,

    id. Phil. 10, 6:

    in funus aliorum,

    to join a funeral procession, id. Leg. 2, 26, 66 al. —
    (γ).
    With local adv.:

    eodem pacto, quo huc accessi, abscessero,

    Plaut. Trin. 3, 2, 84:

    illo,

    Cic. Caecin. 16, 46:

    quo,

    Sall. J. 14, 17.—
    (δ).
    With acc. (so, except the names of localities, only in poets and historians, but not in Caesar and Livy):

    juvat integros accedere fontīs atque haurire,

    Lucr. 1, 927, and 4, 2:

    Scyllaeam rabiem scopulosque,

    Verg. A. 1, 201:

    Sicanios portus,

    Sil. 14, 3; cf. id. 6, 604:

    Africam,

    Nep. Hann. 8:

    aliquem,

    Sall. J. 18, 9; 62, 1; Tac. H. 3, 24:

    classis Ostia cum magno commeatu accessit,

    Liv. 22, 37, 1:

    Carthaginem,

    Plin. Ep. 7, 27, 3.—
    (ε).
    With dat. ( poet.):

    delubris,

    Ov. M. 15, 745:

    silvis,

    id. ib. 5, 674: caelo (i. e. to become a god), id. ib. 15, 818, and 870.—
    * (ζ).
    With inf.:

    dum constanter accedo decerpere (rosas),

    App. M. 4, p. 143 med.
    (η).
    Absol.:

    accedam atque hanc appellabo,

    Plaut. Am. 1, 3, 17:

    deici nullo modo potuisse qui non accesserit,

    Cic. Caecin. 13, 36:

    accessit propius,

    ib. 8, 22:

    quoties voluit blandis accedere dictis,

    Ov. M. 3, 375 al. — Impers.: non potis accedi, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 17 ed. Vahl.):

    quod eā proxime accedi poterat,

    Cic. Caecin. 8, 21.
    B.
    In partic.
    1.
    To approach a thing in a hostilemanner (like aggredior, adorior), to attack:

    acie instructa usque ad castra hostium accessit,

    Caes. B. G. 1, 51:

    sese propediem cum magno exercitu ad urbem accessurum,

    Sall. C. 32 fin.:

    ad manum,

    to fight hand to hand, to engage in close combat, Nep. Eum. 5, 2; Liv. 2, 30, 12:

    ad corpus alicujus,

    Cic. Q. Fr. 3, 2, 2: Atque accedit muros Romana juventus, Enn. ap. Gell. 10, 29 (Ann. v. 527 ed. Vahl.): hostīs accedere ventis navibus velivolis, id. ap. Macr. S. 6, 5 (Ann. v. 380 ib.);

    and, in malam part.,

    Ter. Heaut. 3, 3, 22.—
    2.
    Mercant. t. t.:

    accedere ad hastam,

    to attend an auction, Nep. Att. 6, 3; Liv. 43, 16, 2.—
    3.
    In late Lat.: ad manus (different from ad manum, B. 1), to be admitted to kiss hands, Capit. Maxim. 5.
    II.
    Fig.
    A.
    In gen., to come near to, to approach:

    haud invito ad aurīs sermo mi accessit,

    Ter. Hec. 3, 5, 32; so,

    clemens quidam sonus aurīs ejus accedit,

    App. M. 5, p. 160:

    si somnus non accessit,

    Cels. 3, 18; cf.:

    febris accedit,

    id. 3, 3 sq.:

    ubi accedent anni,

    Hor. S. 2, 2, 85; cf.:

    accedente senectā,

    id. Ep. 2, 2, 211.
    B.
    In partic.
    1.
    To come to or upon one, to happen to, to befall (a meaning in which it approaches so near to accĭdo that in many passages it has been proposed to change it to the latter; cf. Ruhnk. Rut. Lup. 1, p. 3; 2, p. 96; Dictat. in Ter. p. 222 and 225); constr. with ad or (more usually) with dat.:

    voluntas vostra si ad poëtam accesserit,

    Ter. Phorm. prol. 29:

    num tibi stultitia accessit?

    have you become a fool? Plaut. Am. 2, 2, 77:

    paulum vobis accessit pecuniae,

    Ter. Hec. 3, 5, 56:

    dolor accessit bonis viris, virtus non est imminuta,

    Cic. Att. 1, 16, 9:

    quo plus sibi aetatis accederet,

    id. de Or. 1, 60, 254 al.
    2.
    With the accessory idea of increase, to be added = addi; constr. with ad or dat.: primum facie (i. e. faciei) quod honestas accedit, Lucil. ap. Gell. 1, 14; so ap. Non. 35, 20:

    ad virtutis summam accedere nihil potest,

    Cic. Fin. 4, 24:

    Cassio animus accessit,

    id. Att. 5, 20; 7, 3; id. Clu. 60 al.:

    pretium agris,

    the price increases, advances, Plin. Ep. 6, 19, 1.— Absol.:

    plura accedere debent,

    Lucr. 2, 1129:

    accedit mors,

    Cic. Fin. 1, 18, 60; id. de Or. 2, 17, 73:

    quae jacerent in tenebris omnia, nisi litterarum lumen accederet,

    id. Arch. 6, 14 (so, not accenderet, is to be read).—If a new thought is to be added, it is expressed by accedit with quod ( add to this, that, etc.) when it implies a logical reason, but with ut ( beside this, it happens that, or it occurs that) when it implies an historical fact (cf. Zumpt, §

    621 and 626): accedit enim, quod patrem amo,

    Cic. Att. 13, 21: so Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2; Cic. Rosc. Am. 8, 22; id. Att. 1, 92 al.; Caes. B. G. 3, 2; 4, 16; Sall. C. 11, 5;

    on the other hand: huc accedit uti, etc.,

    Lucr. 1, 192, 215, 265 al.:

    ad App. Claudii senectutem accedebat etiam ut caecus esset,

    Cic. de Sen. 6, 16; so id. Tusc. 1, 19, 43; id. Rosc. Am. 31, 86; id. Deiot. 1, 2; Caes. B. G. 3, 13; 5, 16 al. When several new ideas are added, they are introduced by res in the plur.: cum ad has suspiciones certissimae res accederent: quod per fines Sequanorum Helvetios transduxisset; quod obsides inter eos dandos curāsset;

    quod ea omnia, etc.,

    Caes. B. G. 1, 19. Sometimes the historical idea follows accedit, without ut:

    ad haec mala hoc mihi accedit etiam: haec Andria... gravida e Pamphilo est,

    Ter. Andr. 1, 3, 11:

    accedit illud: si maneo... cadendum est in unius potestatem,

    Cic. Att. 8, 3, 1.
    3.
    To give assent to, accede to, assent to, to agree with, to approve of; constr. with ad or dat. (with persons only, with dat.):

    accessit animus ad meam sententiam,

    Plaut. Aul. 2, 7, 13; so Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69; Nep. Milt. 3, 5:

    Galba speciosiora suadentibus accessit,

    Tac. H. 1, 34; so Quint. 9, 4, 2 al.
    4.
    To come near to in resemblance, to resemble, be like; with ad or dat. (the latter most freq., esp. after Cic.):

    homines ad Deos nulla re propius accedunt quam salutem hominibus dando,

    Cic. Lig. 12:

    Antonio Philippus proximus accedebat,

    id. Brut. 147; cf. id. Verr. 2, 2, 3; id. de Or. 1, 62, 263; id. Ac. 2, 11, 36 al.
    5.
    To enter upon, to undertake; constr. with ad or in:

    in eandem infamiam,

    Plaut. Trin. 1, 2, 84:

    ad bellorum pericula,

    Cic. Balb. 10:

    ad poenam,

    to undertake the infliction of punishment, id. Off. 1, 25, 89:

    ad amicitiam Caesaris,

    Caes. B. C. 1, 48:

    ad vectiǵalia,

    to undertake their collection as contractor, Cic. Verr. 2, 3, 42:

    ad causam,

    the direction of a lawsuit, id. ib. 2, 2, 38; id. de Or. 1, 38, 175 al. But esp.:

    ad rem publicam,

    to enter upon the service of the state, Cic. Off. 1, 9, 28; id. Rosc. Am. 1 al.,‡

    Lewis & Short latin dictionary > accedo

  • 3 adspectus

    1.
    aspectus ( adsp-), a, um, Part. of aspicio
    2.
    aspectus ( adsp-), ūs, m. ( gen. aspecti, Att. ap Non. p. 485, 21; cf. Prisc. p. 712 P.; Rudd. I. p. 103, n. 46; dat. sing. aspectu, like jussu, manu, etc., Verg. A. 6, 465; cf. Schneid Gr II. 332) [aspicio].
    I.
    A.. Act., a seeing, looking at, a look, sight.
    a.
    Absol.: intellegens dicendi existimator uno aspectu et praeteriens de oratore saepe judicat, Cic Brut. 54, 200:

    e quibus (litteris tuis) primo aspectu voluptatem cepi, quod erant a te ipso scriptae,

    id. Att. 7, 3, 1 hic primo aspectu inanimum quiddam se putat cernere, id. N. D 2, 35, 90:

    urbs situ est praeclaro ad aspectum,

    id. Verr 2, 4, 52 fin.:

    voci tamen et aspectui pepercit,

    Tac. A. 15, 61 et saep.—
    b.
    With gen. of obj. or adj. for gen.:

    carere aspectu civium,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    hominum aspectum lucemque vitare,

    id. Sull. 26, 74:

    aspectum civium gravari,

    Tac. A. 3, 59:

    se aspectu alicujus subtrahere,

    Verg. A. 6, 465:

    ab aspectu alicujus auferri,

    Vulg. Tob. 12, 21:

    aspectum alicujus fugere, Sen Hippol. 734: aspectum alicujus rei exuere,

    Tac. A. 16, 28:

    si te aspectus detinet urbis,

    Verg. A. 4, 347:

    in aspectu earum,

    Vulg. Gen. 30, 38:

    violare sacra aspectu virili, i. e. virorum,

    Cic. Har Resp. 5, 8. in aspectu tuo gaudebit, Vulg. Tob. 11, 8.—In plur.:

    sic orsus Apollo Mortales medio aspectus sermone reliquit, i. e. mortalium,

    Verg. A. 9, 657.—
    B.
    Physically, the sight, glance:

    lubricos oculos fecit (natura) et mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent,

    Cic. N. D. 2, 57, 142: si contendemus per continuationem, acri aspectu utemur, Auct. ad Her. 3, 15, 27.—
    C.
    The sense of sight: Sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52' quicquid sub aspectum oculorum cadit, Vulg. Lev. 13, 12:

    caelum ita aptum est. ut sub aspectum et tactum cadat,

    Cic. Tim. 5:

    aspectum omnino amittere,

    id. Tusc. 1, 30, 73:

    res caecae et ab aspectūs judicio remotae,

    id. de Or. 2, 87, 357.—
    II.
    Pass. (i. e. transferred to the object seen).
    A.
    The visibility, appearance:

    adspectu siderum,

    Plin. 2, 68, 68, § 172:

    In sedecim partes caelum in eo adspectu divisere Tusci,

    id. 2, 54, 55, § 143, where Jan reads spectu.
    B. 1.
    In gen.: quadrupes aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div 2, 64, 133:

    Horribili super aspectu mortalibus instans,

    Lucr. 1, 65:

    erat rotis horribilis aspectus,

    Vulg. Ezech. 2, 18: pomorum [p. 174] jucundus aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158; id. Phil. 2, 29:

    erat aspectus ejus sicut fulgur,

    Vulg. Matt. 28, 3:

    aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach etc.,

    ib. Dan. 3, 19:

    fuit (Iphicrates) et animo magno et corpore imperatoriāque formā, ut ipso aspectu cuivis iniceret admirationem sui,

    Nep. Iphicr. 3, 1:

    Canidia et Sagana horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    apes horridae adspectu,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    (rex) erat terribilis aspectu,

    Vulg. Esth. 15, 9:

    lignum (erat) aspectu delectabile,

    ib. Gen. 3, 6:

    Bucephalus adspectu torvo,

    Plin. 8, 42, 64, § 154:

    Oceanus cruento aspectu,

    Tac. A. 14, 32 al. —Hence,
    2.
    Of shape, the form, appearance:

    herba adspectu roris marini,

    Plin. 24, 19, 113, § 173; 10, 39, 56, § 115:

    super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis,

    Vulg. Ezech. 1, 26: quasi aspectus equorum, ib. Joel, 2, 4.—
    3.
    Of color, the color, appearance, look:

    carbunculi adspectūs nigrioris,

    Plin. 37, 7, 25, § 95:

    discolor,

    id. 31, 2, 20, § 30:

    Cum color albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum,

    Vulg. Lev. 13, 10; ib. Ezech. 1, 7; 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > adspectus

  • 4 aspectus

    1.
    aspectus ( adsp-), a, um, Part. of aspicio
    2.
    aspectus ( adsp-), ūs, m. ( gen. aspecti, Att. ap Non. p. 485, 21; cf. Prisc. p. 712 P.; Rudd. I. p. 103, n. 46; dat. sing. aspectu, like jussu, manu, etc., Verg. A. 6, 465; cf. Schneid Gr II. 332) [aspicio].
    I.
    A.. Act., a seeing, looking at, a look, sight.
    a.
    Absol.: intellegens dicendi existimator uno aspectu et praeteriens de oratore saepe judicat, Cic Brut. 54, 200:

    e quibus (litteris tuis) primo aspectu voluptatem cepi, quod erant a te ipso scriptae,

    id. Att. 7, 3, 1 hic primo aspectu inanimum quiddam se putat cernere, id. N. D 2, 35, 90:

    urbs situ est praeclaro ad aspectum,

    id. Verr 2, 4, 52 fin.:

    voci tamen et aspectui pepercit,

    Tac. A. 15, 61 et saep.—
    b.
    With gen. of obj. or adj. for gen.:

    carere aspectu civium,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    hominum aspectum lucemque vitare,

    id. Sull. 26, 74:

    aspectum civium gravari,

    Tac. A. 3, 59:

    se aspectu alicujus subtrahere,

    Verg. A. 6, 465:

    ab aspectu alicujus auferri,

    Vulg. Tob. 12, 21:

    aspectum alicujus fugere, Sen Hippol. 734: aspectum alicujus rei exuere,

    Tac. A. 16, 28:

    si te aspectus detinet urbis,

    Verg. A. 4, 347:

    in aspectu earum,

    Vulg. Gen. 30, 38:

    violare sacra aspectu virili, i. e. virorum,

    Cic. Har Resp. 5, 8. in aspectu tuo gaudebit, Vulg. Tob. 11, 8.—In plur.:

    sic orsus Apollo Mortales medio aspectus sermone reliquit, i. e. mortalium,

    Verg. A. 9, 657.—
    B.
    Physically, the sight, glance:

    lubricos oculos fecit (natura) et mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent,

    Cic. N. D. 2, 57, 142: si contendemus per continuationem, acri aspectu utemur, Auct. ad Her. 3, 15, 27.—
    C.
    The sense of sight: Sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52' quicquid sub aspectum oculorum cadit, Vulg. Lev. 13, 12:

    caelum ita aptum est. ut sub aspectum et tactum cadat,

    Cic. Tim. 5:

    aspectum omnino amittere,

    id. Tusc. 1, 30, 73:

    res caecae et ab aspectūs judicio remotae,

    id. de Or. 2, 87, 357.—
    II.
    Pass. (i. e. transferred to the object seen).
    A.
    The visibility, appearance:

    adspectu siderum,

    Plin. 2, 68, 68, § 172:

    In sedecim partes caelum in eo adspectu divisere Tusci,

    id. 2, 54, 55, § 143, where Jan reads spectu.
    B. 1.
    In gen.: quadrupes aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div 2, 64, 133:

    Horribili super aspectu mortalibus instans,

    Lucr. 1, 65:

    erat rotis horribilis aspectus,

    Vulg. Ezech. 2, 18: pomorum [p. 174] jucundus aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158; id. Phil. 2, 29:

    erat aspectus ejus sicut fulgur,

    Vulg. Matt. 28, 3:

    aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach etc.,

    ib. Dan. 3, 19:

    fuit (Iphicrates) et animo magno et corpore imperatoriāque formā, ut ipso aspectu cuivis iniceret admirationem sui,

    Nep. Iphicr. 3, 1:

    Canidia et Sagana horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    apes horridae adspectu,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    (rex) erat terribilis aspectu,

    Vulg. Esth. 15, 9:

    lignum (erat) aspectu delectabile,

    ib. Gen. 3, 6:

    Bucephalus adspectu torvo,

    Plin. 8, 42, 64, § 154:

    Oceanus cruento aspectu,

    Tac. A. 14, 32 al. —Hence,
    2.
    Of shape, the form, appearance:

    herba adspectu roris marini,

    Plin. 24, 19, 113, § 173; 10, 39, 56, § 115:

    super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis,

    Vulg. Ezech. 1, 26: quasi aspectus equorum, ib. Joel, 2, 4.—
    3.
    Of color, the color, appearance, look:

    carbunculi adspectūs nigrioris,

    Plin. 37, 7, 25, § 95:

    discolor,

    id. 31, 2, 20, § 30:

    Cum color albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum,

    Vulg. Lev. 13, 10; ib. Ezech. 1, 7; 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > aspectus

  • 5 medicamen

    mĕdĭcāmen, ĭnis, n. [id.], a drug, medicament, in a good and a bad sense, meaning both a healing substance, remedy, medicine, and, as also medicamentum and the Gr. pharmakon, a poisonous drug, poison (mostly poet. and in post-Aug. prose; only once in Cic.; cf., on the contrary, medicamentum).
    I.
    Lit., a remedy, antidote, medicine: violentis medicaminibus curari, * Cic. Pis. 6, 13:

    agrestia medicamina adhibent,

    Tac. A. 12, 51:

    facies medicaminibus interstincta,

    plasters, id. ib. 4, 57:

    medicamen habendum est,

    Juv. 14, 254:

    medicaminis datio vel impositio,

    Cod. Just. 6, 23, 28:

    potentia materni medicaminis,

    Pall. 3, 28:

    tantum (ejus) medicamina possunt quae steriles facit,

    Juv. 6, 595.—
    B.
    Trop., a remedy, antidote ( poet.):

    iratae medica mina fortia praebe,

    Ov. A. A. 2, 489 sq.. quasso medicamina Imperio circumspectare, Sil. 15, 7, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    A poisonous drug, poison:

    infusum delectabili cibo boletorum venenum, nec vim medicaminis statim mtellectam,

    Tac. A. 12, 67:

    noxium,

    id. ib. 14, 51:

    impura,

    Flor. 2, 20, 7; Val. Fl. 8, 17.—
    B.
    A coloring-matter, tincture, dye, Plin. 9, 38, 62, § 135:

    croceum,

    Luc. 3, 238.—
    2.
    In partic., a paint, wash, cosmetic: est mihi, quo dixi vestrae medicamina formae, Parvus, sed cura grande libellus opus, i. e. the treatise Medicamina faciei, Ov. A. A. 3, 205:

    facies medicamine attrita,

    Petr. 126.—
    C.
    In gen., an artificial means of improving a thing:

    qui (caseus) exiguum medicaminis habet,

    i. e. rennet, Col. 7, 8:

    vitiosum, i. e. conditura,

    id. 12, 20:

    vina medicamine instaurare,

    Plin. 14, 20, 25, § 126:

    seminum,

    i. e. manure, id. 17, 14, 22, § 99. [p. 1123]

    Lewis & Short latin dictionary > medicamen

  • 6 rigor

    rĭgor, ōris, m. [rigeo], stiffness, inflexibility, rigidity, numbness, hardness, firmness, rigor (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic.; cf. durities).
    I.
    Lit.:

    tandem bruma nives affert pigrumque rigorem,

    Lucr. 5, 746:

    cervicis,

    stiffness, rigidity, Plin. 28, 12, 52, § 192; 32, 8, 28, § 89; cf.:

    immobilis faciei,

    Quint. 9, 3, 101:

    vultus (in portraits),

    Plin. 35, 9, 35, § 58:

    nervorum,

    i. e. a cramp, spasm, Cels. 2, 1 and 7; so too simply rigor; and in plur., Plin. 26, 12, 81, § 130; 35, 6, 27, § 46.—
    B.
    Esp.
    1.
    A straight course or direction:

    fluminis,

    Dig. 43, 12, 1, § 5; cf.

    stillicidii,

    ib. 8, 2, 41; hence, in the agrimensores, a straight line or course (opp. flexus), Front. Expos. Form. p. 38 Goes.; Aggen. Limit. p. 46 fin.; Sicul. Fl. p. 5; Front. Colon. p. 120 al.—
    2.
    Hardness, firmness:

    auri,

    Lucr. 1, 492:

    ferri,

    Verg. G. 1, 143:

    saxorum,

    Ov. M. 1, 401 (with durities):

    lapidis,

    Plin. 36, 16, 25, § 126:

    arborum,

    Vitr. 2, 9; Plin. 16, 40, 77, § 209; Col. 4, 16, 4 al.—
    II.
    Transf., the stiffness produced by cold, for cold itself, chilliness, Lucr. 5, 640; 6, 368 (opp. calor); 307 (opp. ignis); cf.

    Alpinus,

    Ov. M. 14, 794:

    septentrionis,

    Tac. A. 2, 23:

    caeli et soli,

    Plin. 17, 24, 37, § 217:

    recentissimus aquae,

    Col. 9, 14, 7:

    torpentibus rigore nervis,

    Liv. 21, 58 fin. et saep.—
    III.
    Trop., hardness, inflexibility, stiffness, roughness, severity, rigor (cf.:

    severitas, asperitas, morositas): accentus rigore quodam minus suaves habemus,

    Quint. 12, 10, 33 (cf. rigidus, II. init.):

    te tuus iste rigor, positique sine arte capilli... decet,

    rudeness, Ov. H. 4, 77:

    nocuit antiquus rigor et nimia severitas,

    Tac. H. 1, 18 fin.:

    animi,

    id. A. 6, 50; cf. Plin. 7, 19, 18, § 79; Sen. Ira, 1, 16, 13 (opp. constantia):

    disciplinae veteris,

    Tac. H. 1, 83:

    juris,

    Dig. 49, 1, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > rigor

См. также в других словарях:

  • Medicamina Faciei Femineae — (Cosmetics for the Female Face, also known as The Art of Beauty) is a didactic poem written in elegiac couplets by the Roman poet Ovid. In the hundred extant verses, Ovid defends the use of cosmetics by Roman women and provides five recipes for… …   Wikipedia

  • Arteria transversa faciei — Gesichtsarterien des Menschen Die Arteria transversa faciei (lat. für „Querverlaufende Schlagader des Gesichts“) ist eine Schlagader des Kopfes. Sie entspringt aus der oberflächliche Schläfenarterie unmittelbar vor der Ohrmuschelbasis.… …   Deutsch Wikipedia

  • Tinea faciei — is a fungal infection of the face. It generally appears as a red rash on the face, followed by patches of small, raised bumps. The skin may peel while it is being treated. Medication prescribed for this condition typically contains cephalexin… …   Wikipedia

  • Medicamina faciei femineae — Moderne Statue Ovids in Sulmona Publius Ovidius Naso, Ovid [oˈviːt] genannt, (* 20. März 43 v. Chr. in Sulmo; † wohl 17 n. Chr.[1] in Tomis) war ein römischer Dichter …   Deutsch Wikipedia

  • Pityriasis alba faciei — Klassifikation nach ICD 10 L30.5 Pityriasis alba faciei …   Deutsch Wikipedia

  • Tortūra faciēi — (T. oris, lat.), Gesichts , Mundkrampf, entweder krampfhafte Verzerrung des Gesichts, sowohl örtlich, als bei allgemeinen Krämpfen (s. Mundkrampf u. Kinnbackenkrampf), od. Verzerrung durch Lähmung einer Seite bedingt. T. oculorum, das Verdrehen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ossa faciei — veido kaulai statusas T sritis kaulai atitikmenys: lot. Ossa faciei ryšiai: platesnis terminas – kaulai …   Paukščių anatomijos terminai

  • Suturae faciei mandibularis — apatinio žando paviršių siūlės statusas T sritis jungtys atitikmenys: lot. Suturae faciei mandibularis ryšiai: platesnis terminas – jungtys siauresnis terminas – antkampinė lakštikaulio siūlė siauresnis terminas – apatinio žando sąvarža… …   Paukščių anatomijos terminai

  • Suturae faciei maxillaris — viršutinio žando paviršiaus siūlės statusas T sritis jungtys atitikmenys: lot. Suturae faciei maxillaris ryšiai: platesnis terminas – jungtys siauresnis terminas – ašarikaulinė kaktinė siūlė siauresnis terminas – ašarikaulinė kraštinio akytkaulio …   Paukščių anatomijos terminai

  • Suturae faciei maxillaris — viršutinio žando paviršių siūlės statusas T sritis jungtys atitikmenys: lot. Suturae faciei maxillaris ryšiai: platesnis terminas – viršutinio žando paviršiaus siūlės …   Paukščių anatomijos terminai

  • Synchondroses faciei — kremzlinės veido jungtys statusas T sritis jungtys atitikmenys: lot. Synchondroses faciei ryšiai: platesnis terminas – jungtys siauresnis terminas – kremzlinė priekinė vidurinio akytkaulio jungtis siauresnis terminas – kremzlinė vidurinio… …   Paukščių anatomijos terminai

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»